پادکست معنوی با موضوع پیام کلمات (اختصاصی حیات صلح)

در سری نوشته‌های آموزه‌های معنوی که در قالب مجموعه پادکست معنوی وبسایت حیات صلح منتشر می‌شود،، درک خود را از مفاهیم معنوی و عرفانی که حاصل اندیشه، مطالعه و لطف الهی است را با زبانی ساده و بیانی متفاوت منتشر می‌کنیم. در اپیزود سوم درباره پیام کلمات صحبت کردیم و می‌توانید در کنار مطالعه مقاله، فایل صوتی آن را گوش کرده و یا دانلود نمایید.

متن آموزه معنوی سوم با موضوع پیام کلمات

امروز می خوام در مورد پیام کلمات صحبت کنم. کلمات، قدرتمندترین ابزار انسان در زندگیه.ما با چند واژه می تونیم هر اتفاق خوب یا بدی رو رقم بزنیم.این اتفاقها می تونه در دنیای درون ما هم رخ بده چون ما با استفاده از همین کلمات، با خدا حرف می زنیم و دعا می کنیم.چه اینکه گفتگوی ما با خدا به زبون بیاد و چه وقتی که در دلمون با خالق حرف بزنیم. ما هنوز به اون حد پاکی و زلالی نرسیدیم که با احساسمون و با زبان روح با خدا و خلقتش صحبت کنیم.به همین خاطر برای ما کلمات نقش مهم تری دارن و باید در انتخابشون دقت کنیم.

چند روز پیش وقتی مثل همیشه از خدا می خواستم کمکم کنه و ایمانم رو زیاد کنه متوجه نکته ظریفی شدم.اینکه تفاوتی که در بیان فعل جملات ما وجود داره می تونه مرز بین ایمان داشتن و نداشتن و یا انرژی گرفتن از خدا و نگرفتنش رو برای خود ما مشخص کنه. وقتی هنگام دعا میگیم ٬خدایا کمکم کن٬ در حال طلب کردن چیزی از خدا هستیم.خواهش و تمنایی روحانی و ارزشمند که هیچگاه نباید ازش غافل بشیم.اما فعل کمکم کن در کلام ما آدمها یعنی درخواست، هر درخواستی هم می تونه قبول یا رد بشه.درخواست یعنی نیازی هست و به مخاطبمون اطلاع میدیم که این نیاز و مشکل رو داریم و لطفا کمکمون کن که حل بشه.وقتی درخواست هم می کنیم انتظار داریم جواب بگیریم.انتظار داریم در کمترین زمان مشکلمون حل بشه و اگر حل نشه دوباره شک می کنیم که آیا دعاهای ما شنیده میشه؟

اما بیاین به دعای ٬خدایا کمکم کن٬ به شکل دیگه ای نگاه کنیم.شکلی که برگرفته از ایمان ما باشه.ایمان یعنی دلمون قرص باشه و به نتیجه ها فکر نکنیم و همیشه بدونیم بهترین ها توسط خالق برای ما اتفاق میوفته.ایمان یعنی دلمون مطمئن باشه که خدا ما رو می بینه، نیاز ما رو میدونه، صدای ما رو می شنوه و بهترین ها رو برای ما در نظر گرفته.پس چه ما دعا کنیم و چه نکنیم ایمان ما بهمون میگه که خدا کنار ما و مواظب ما هست. به همین خاطر دیگه از خدا درخواست نمی کنیم.به جای گفتن ٬خدایا کمکم کن٬ میگیم

• خدایا می دونم کمکم می کنی
• خدایا می دونم وقتش برسه نیازم رو رفع می کنی
• خدایا می دونم درد منو می بینی و هر موقع صلاح بدونی درمانش می کنی
• خدایا من دارم تلاشمو می کنم و می دونم اگه لایق باشم به کسب و کارم برکت میدی

این شکل دعا یعنی تسلیم شدن به آنچه می دونیم از طرف خدا به ما رسیده و خواهد رسید.این یعنی به خودمون یادآوری می کنیم خدا از ما غافل نیست.این یعنی بردباری کردن بر شرایط سختی که می تونه درسی برای ما داشته باشه.این کلمات یعنی دل دادن به خواست خدا و نه درخواست از خدا و شاید، ایمان یعنی دل سپردن به تقدیر و خواست خدا. به قول شاعر:

جز خدا كس خالق تقدیر نیست

چاره تقدیر از تدبیر نیست

روزی در دبیرستان دبیر پرورشی از ما پرسید کدوم آیه قرآن رو بیشتر از همه دوست داریم و من گفتم: آنان که ایمان دارند نه ترسی دارند و نه اندوهگین می شوند. این آیه به زیباترین شکل، ایمان رو به تصویر می کشه.وقتی به حکمت و عدالت و رحمانیت خدا دل بدیم نه حسرت گذشته رو می خوریم و نه نگران آینده ایم.می دونیم در زمان حال، در شرایطی هستیم که خدا برای ما در نظر گرفته و همین حس پذیرش و تسلیم شدن رو در قالب کلمات بیان می کنیم و این بیان هم حس الهی ما رو تقویت می کنه و دل ما رو آروم تر.

اما یادمون باشه که درخواست از خدا هم نیازمندی ما به خدا و عظمت خالق رو یادآوری می کنه.اینکه به خودمون بگیم پروردگارا تنها تو را مى پرستیم و تنها از تو یارى مى جوییم:

تا خدا بنده نواز است به خلقش چه نیاز؟

می‌کشم ناز یکی تا به همه ناز کنم

ما به هر شکل و با هر کلماتی که با خدا صحبت کنیم باید به معنای کلماتمون هم فکر کنیم. کلماتی که وسط دعا ناگهان به زبونمون میاد شاید پیامهایی برای ما داشته باشه. مهمه که ما، هم به شکلی با خدا صحبت کنیم که کوچکی و نیازمندی ما به خالق رو بهمون یادآوری کنه و هم به شکلی که ما رو در مسیر ایمان به اراده الهی حرکت بده.

دانلود پادکست این مقاله

 

---