دون میگوئل روئیز
Don Miguel Ruiz
- نویسنده و مربی معنوی و موسس مذهب اکنکار
- کشور امریکا
- متولد ۲۷ آگوست ۱۹۵۲ (در قید حیات)
بیوگرافی
دون میگل روئیز، معلم معنوی و نویسنده‌ای شناخته شده، با بینش و آموزه‌های عمیق خود در بسیاری از کشورها به محبوبیت رسیده است.
دون میگل روئیز در ۲۷ آگوست ۱۹۵۲ در روستایی در مکزیک به دنیا آمد و در میان ریشه‌های فرهنگی غنی سرزمین مادری خود بزرگ شد. تربیت و پیوند او با میراث اجدادی‌اش، نقشی اساسی در شکل‌گیری دیدگاه معنوی او داشت.
مواجهه اولیه روئیز با سنت‌های خرد تولتک و آموزه‌های شمنی، زمینه را برای سفر معنوی او فراهم کرد. کنجکاوی و تشنگی عمیق او برای دانش معنوی، او را به مطالعه متون حکمت باستانی و گرفتن راهنمایی از مربیان معنوی سوق داد.
محور اصلی آموزه‌های دون میگل روئیز، «چهار میثاق» است، مجموعه‌ای از اصول با هدف تغییر زندگی فرد از طریق قدرت قصد و انتخاب آگاهانه. این میثاق‌ها عبارتند از: «با حرف خود یکی باشید»، «هیچ چیزی را شخصی نگیرید»، «فرض و گمان نکنید» و «همیشه بهترین کار را انجام دهید».
آموزه‌های روئیز با افرادی که به دنبال رشد و تحول شخصی هستند ارتباط برقرار می‌کند. بینش او به افراد قدرت می‌دهد تا از باورهای خودمحدودکننده رهایی یابند، اصالت را پذیرفته و آرامش درونی را در خود پرورش دهند.
کتاب‌ها و آموزه‌های دون میگل رویز از مرزهای مکزیک فراتر رفته و بر زندگی‌ها در فرهنگ‌ها و قاره‌های مختلف تأثیر گذاشته است. خرد او به عنوان چراغ راهنمایی برای کسانی که در جستجوی خودیابی و بیداری معنوی هستند خدمت کرده است.
روئیز در طول سفر خود با چالش‌ها و ناملایمات شخصی روبرو شد. این تجربیات درک او را از رنج انسانی عمیق‌تر کرد و تعهد او را برای کمک به دیگران برای یافتن مسیر رهایی بیشتر نمود.
فعالیت‌های ادبی رویز، از جمله «تسلط عشق»، «صدای دانش» و «میثاق پنجم» به موضوعاتی مانند عشق، ادراک و دگرگونی شخصی می‌پردازد. نوشته‌های او ابزارهای عملی برای دستیابی به هماهنگی درونی ارائه می‌دهد.
روئیز در کتاب «تسلط بر خود» از خوانندگان دعوت می‌کند تا سفری برای تسلط بر خود و تحول درونی را آغاز کنند. این کتاب به بررسی روند رهایی از خودقضاوتی و پذیرش عشق به خود می‌پردازد.
کتاب‌ها
جملات برگزیده
-چهار میثاق (توافق): ۱٫ با کلام خود یکی باشید. ۲٫ هیچ چیزی را شخصی نگیرید. ۳٫ فرض و گمان نسازید. ۴٫ همیشه بهترین کار را انجام دهید.
-ما [مردم] خودمان را با شرایطی دوست داریم. ما به نظرات نیاز داریم، ما به تایید نیاز داریم، ما تصویری از خودمان می‌سازیم که آن چیزی نیست که هستیم. اینگونه اصالت خود را از دست می‌دهیم و نقاب می‌سازیم – این‌چنین ” اهلی” می‌شویم.”
-ما به دنبال هر چیزی هستیم که باور داریم نداریم، غافل از اینکه همه چیزهایی که به دنبالش هستیم از قبل در درون ماست. ما با آن متولد شده‌ایم.
-من هیچ چیز را شخصی نمی‌دانم. من یک شخصیت ثانویه در داستان‌های دیگران هستم. می‌دانم که هر آنچه مردم در مورد من می‌گویند فقط تصویری است که از من دارند. به من ربطی ندارد.
-شما همانی هستید که هستید؛ زیرا این همان چیزی است که در مورد خودتان باور دارید.
-وقتی به همه اطرافیانمان احترام می‌گذاریم، با اطرافیانمان در صلح هستیم.
-مرگ بزرگترین ترس ما نیست، بزرگترین ترس ما این است که خطر زنده بودن را بپذیریم؛ خطر زنده بودن و بیان آنچه واقعا هستیم.
-چگونه می‌خواهید دنیا را تغییر دهید؟ پاسخ آسان است. با تغییر دنیایی که در سر شما وجود دارد.
-خودخواهی از فقر در دل می‌آید، از این باور که عشق زیاد نیست.